جهان هرکس به وسعت فکر اوست

در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند . . . 

جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

#نه_به_خشونت_علیه_زنان   هشتگ عنوان یکم غلط اندازه، چرا؟ چون نمیخوام یه نوشته ی متعصبانه ی پر از ترحم به زنان بنویسم.  حقیقت اینه که خانمها در کل تاریخ این سیاره، وضع خوبی نداشتن؛ چه 2000 سال پیش چه الان. اما بیاین ببینیم آقایون وضع خوبی داشتن؟ تو دنیا همیشه در یه بازه ی زمانی فرهنگ های متفاوتی وجود داشت. فرهنگ های باستانی وجود داشتن که زن رو مایه ی خیر و برکت میدونستن و درست تو همون زمان ممالکی هم بودن که زن رو موجود شیطانی میدونستن و میکشتن. حالا واسه اینکه خیلی پرت نشیم، بیاین به همین صد سال گذشته تا الان نگاه بندازیم. خب حتما با خودتون میگین، نه بابا کجا اینطور بوده، همیشه زنها مورد هجوم بودن. درسته، اما فقط زنها نبودن، همیشه اربابان قدرت و دیکتاتورها مردمی که بویی از عدالت برده بودن رو میکشتن و آزار میدادن و بماند که خیلی ازین دیکتاتورها، در خلوت، بنا به شهوت پرستیشون، تحت تاثیر جنس مونث هایی بودن که برنامه های خونریزی آینده شون رو بهشون دیکته می کردن.   و اما مردها، چرا نمیگیم #نه_به_ظلم_علیه_مردان ؟ این ظلم خیلی در ظاهر نیست، ما مردها در تعاملاتمون، در زندگیمون همیشه برای حمایت جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

به تو چشم میدوزم هر روز و انتظارم است سلامی به گرمی آفتاب تا آب کند یخ های این زمستان را   تنها، امید  جرئت زبان بازی صادقانه به قلب خفته می دهد؛ اما به چه امیدوار، که دنیا چیزی فراتر از عشق برای خوشبختی ما نیاز خواهد داشت . . .    اگر از چنگال دنیا نگریختیم و مامنی برای عشق ورزیدن نیافتیم بدان بی تو برای من ای عشق همیشه یک جای کار می لنگد جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

عجیب نیست که کودتا

دلچسب ترین اتفاق چریک هاست

 

نمونه اش تو که بی محبا مرا

تسلیم نگاهت کردی سر تا پا

 

توپخانه ی چشمانت

قصد خون داشت اما

ما اهل دلی بودیم که کعبه اش را

بی سخن تسلیم پیامبر گیسوانت کرد

جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

خوشحالم که تو دنیا فیلم هایی ساخته میشه که هنوزم میتونن باعث بشن حس هایی موقع دیدنشون یا بعد از دیدنشون تو آدم بیدار بشه که قبلا یا حسشون نکرده بوده و یا توجهی بهشون نکرده بوده.   Forrest Gump از اون فیلماست.    شما میتونین موقع دیدن این فیلم ناراحت بشین، خوشحال بشین، با خط به خط دیالوگ ها ارتباط برقرار کنین و تو چشمای تام هنکس که نقش اصلی رو به عهده داره هر اون چه که باید بدونین و حس کنین رو ببینین و تو تمام لحظه های رابین رایت که نقش اصلی دختر فیلم رو بازی میکنه، هر چیزی که از ذهن یه دختر میگذره رو بفهمین.   بیش ازین نمیشه گفت، بقیه حرفارو خود فیلم میزنه. ببینید.     یا علی جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

و صفت طولانی و سردی شایسته ی یلدای زمستان نیست   بلندترین شب من اولین شب دست درازی تقدیر بود در قامت داماد بر بدن لخت لرزان تو   قطب جنوب سیاره ای بی نهایت بزرگم خورشید منظومه ام به غروب نشست شب دراز من از همان لحظه آغاز گشت   و تو چه میدانی چیست سیاهی در پس سیاهی جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

زندگی

کاسه ای خالی بود

منتظر 100 میلی لیتر باران

صد حیف

زیر چتر کدخدا جا ماند

جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

از لحظه ی پروازت

به آغوش حوادثی بی من

 

تمام پل های پیاده

خالی شدند از قدم هایم

 

عبور می کنم

از عرض تمام بزرگ راه ها

سینه چاک کرده ام

برای تمام حادثه ها

 

مرحمتی شود شاید

زندگی بی توام تمام شود

جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

به وقت یکشنبه ساعت 7:30 عصر 19 دی ماه 1395 هجری شمسی، آیت الله علی اکبر هاشمی رفسنجانی از بین ما رفت. وقتی میگم از بین ما رفت منظورم اینه به معنی واقعی کلمه از بین همه ی ما، تک تک ما رفت. از بین کسانی که دوسش داشتن، کسایی که دوسش نداشتن و دشمنش بودن و از بین کسایی که هیچ فرقی براشون نداره؛ رفت. اخه هاشمی که فقط یه جسم نبود، یه جریان بود، یه اثر بزرگ بود و چه ازش خوشمون میومد چه نه، رو زندگی همه ی ما تاثیر داشت و حالا که رفته زورقی هستیم در باد و طوفان، بدون ناخدا بدون ناجی. بدون اون نجات دهنده ای که از لابلای رعد و برق و بارون و موج های بزرگ، چراغ قایقش سوسو بزنه و بیاد و مارو سوار کنه ببره به یه جزیره ی امن دست نوازش رو سرمون بکشه و لبخند بزنه و عباشو برداره و بره یه گوشه مارو نظاره کنه تا وقت طوفان و نجات بعدی برسه. واقعی ترین و قشنگ ترین تیتر در وصف وفاتش به نظرم این بود:   من رفتم، خودتان ماندید و خودتان . . .      نرو، ما تنهایی به هم رحم نمی کنیم، گند می زنیم. می شود از آسمان هم به وقت تنهایی و طوفان نجاتمان بدهی امیرِ کبیر؟     یا علی جهان هرکس به وسعت فکر اوست...

این روزها غم درگذشتن مردی در عمیق ترین لایه های قلب ما لانه کرده است که در همه ی این سال ها، رنگ بود به قامت سیاه و سفید حکومت، مهر بود به نیازهای زمانه؛ رحم بود به خواسته های مردم و فهم بود به حرف همه ی اقشار جامعه.از آسمان در 1313 به میان ایران گرفتار در استعمار و استبداد کوچ کرد. ایرانمان را به کمک یاران آزاد کرد و در 1395 به آسمان برگشت.ما بی تو یتیم شدیم آیت الله.     پی نوشت:     نشسته ایم سر به زانوی غم بغل گرفته ایم به چشم اشکبار خود روز روشنی ندیده ایم مانده بود به قلب ما دریچه ی امیدی از یک آیت الله دریغ، زمستان انقلاب ها به گوشمان رساند به عزت و شرف لا اله الا الله . . .   جهان هرکس به وسعت فکر اوست...